home decor

Lawendowy shadowbox

anai, , , , , Zostaw komentarz

Czy widzieliście już nowe wyzwanie jesienno-lawendowe na blogu sklepu Zielone Koty? Bardzo się ucieszyłam, kiedy je wymyślałyśmy, bo lawenda zawsze latem ma miejsce na moim balkonie, a potem staram się jej trochę zasuszyć – w zasadzie bez jakiegoś konkretnego planu, po prostu lubię na nią patrzeć. Stworzyłam shadowbox, a jego historia jest dość pokrętna i długa, Zaczęłam jakoś chyba w lipcu – pobejcowałam tackę/ramkę, wyszlifowałam, wykleiłam środek papierem… i na tym w zasadzie się skończyło. 

W jakimś innym momencie wycięłam z beermaty i skleiłam małą podłużną ramkę, która jest w środku, ale też nie miałam na nią jakiegoś konkretnego pomysłu. 

Kiedy indziej robiłam jakąś pracę z żywicą epoksydową i okazało się, że rozrobiłam jej za dużo. Niewiele myśląc sięgnęłam po szklaną buteleczkę, wlałam do niej żywicę, dodałam jakieś kolorowe błyskotki (proszki mika, brokat itp.), zamieszałam i wetknęłam do środka trzy małe gałązki lawendy…

A potem w końcu usiadłam i stworzyłam mój shadowbox – jesienny, trochę taki „odpadkowy”, ale w sumie całkiem spójny i tworzący całość. Trochę w nurcie eko. Czy widzieliście te plasterki drewna, które pojawiły się niedawno w sklepie?! Uwielbiam je! Naturalne drewno pojawiało się już w moich pracach w ostatnich latach, ale cieszę się, że już nie będę musiała ryzykować kupowania z allegro, gdzie można niestety czasem nabyć plasterki drewna niemalże prosto z lasu – brudne, wilgotne i grożące zapleśnieniem… true story! Te z Zielonych Kotów są śliczne, czyste i gładziutkie.

No i ostatni element, który też odczekał na moim biurku kilka miesięcy. Zestaw light up – do oświetlania kartek i nie tylko – nabyłam już dawno i wciąż miałam z tyłu głowy, że muszę go jakoś wykorzystać, ale nie mogłam się zabrać za robotę. Troszkę nie byłam pewna, czy poradzę sobie z inżynierską konstrukcją, troszkę nie chciało mi się w to zagłębiać. ale zagłębiłam się w końcu i powiem tyle – nie mogę się już doczekać kolejnych projektów z oświetleniem.! To daje ogromne możliwości!

No mówiłam – historia tego shadowboxa jest długa i skomplikowana. Ale lubię go bardzo i już zajął honorowe miejsce w salonie jako jesienna ozdoba. A – i jeszcze jedna dobra wiadomość – wykorzystałam tu także hdf-ki z Artistiko, które także pojawiły się ostatnio w Zielonych Kotach. A że produkty Artistiko uwielbiam i współpracuję z nimi od dawna – cieszę się szalenie i z całego serca polecam!

Listę wykorzystanych produktów znajdziecie na blogu sklepu Zielone Koty.

Czytaj dalej „Lawendowy shadowbox” →
Lawendowy shadowbox

Jesienna latarenka

anai, , , , Zostaw komentarz

Dziś kolejny projekt, nad którym spędziłam w sumie kilka dni i dość mocno poszalałam z mediami. W hdf-kach od Artistiko lubię też bardzo stojące bazy, które można pięknie przestrzennie ozdabiać i tworzyć gotowe do postawienia na półce czy komodzie ozdoby. Najnowsza kolekcja „Cozy Christmas” bardzo przypadła mi do gustu – pokazywałam już niedawno Świąteczny Prezent ozdobiony m.in z użyciem żywicy epoksydowej. Tym razem sięgnęłam po przeuroczą bazę w kształcie lampionu/latarenki, ale pomyślałam sobie, że zanim się tak w 100% skupię na zimie i świętach, to fajnie byłoby też pocelebrować jesień. I tak powstał pomysł latarenki jesiennej.

Nie byłam pewna kolorystyki, ale postanowiłam zacząć od wnętrza latarenki – wykonałam sama ze sobą burzę mózgów i postanowiłam sięgnąć po tusze alkoholowe, które udało mi się jakiś czas temu odkopać z jakiegoś przeprowadzkowego pudła (Dobra wiadomość – moje tusze z Rangera mają jakieś 11 lat. I mimo że popadły w zapomnienie na dłuższy czas – po tych wszystkich latach działają świetnie i nic im nie dolega). I tak wyczarowałam sobie ogień… A potem to już tak jakoś samo poszło. Pomalowałam zewnętrzną warstwę, do środka dodałam trochę błyskotek, zalałam żywicą. Poczekałam aż stężeje, a w „międzyczasie” ulepiłam sobie małe dynie z masy samoutwardzalnej – mogłyby być lepsze, ale jak na pierwszy raz i tak są niezłe. A gdy już baza była gotowa – zabrałam się za dekorowanie.
Mamy tu mech i szyszki, są małe dyńki, cynamon, buteleczka z herbatą i suszoną lawendą, plasterki drewna i patyk znaleziony kilka dni temu pod domem. Do tego trochę drutu, trochę błyskotek, oczywiście kolejne ozdóbki z hdfu.

Nie będę ukrywać! Uwielbiam ten projekt! Już dumnie stoi na komodzie i cieszy me oczy.

A jeszcze jedna dobra wiadomość jest taka, że hdfki z Artistiko można też teraz kupić w moim ulubionym sklepie Zielone Koty – więc już lepiej być nie może!

Czytaj dalej „Jesienna latarenka” →
Jesienna latarenka

Nie do końca „Summer time”

anai, , , Zostaw komentarz

Tegoroczne lato mnie nie rozpieszcza.
Pogoda na przykład była piękna, gdy miałam inne sprawy na głowie i kompletny brak czasu na relaks, spacery, czy wygrzewanie się na balkonie. Balkon zresztą długo stał pusty, bo liczne nieobecności w domu nie sprzyjały jego pielęgnowaniu. Teraz – gdy już jest niby nieco spokojniej, pogoda nie zachęca, choć przyznaję – kwiatki posadziłam i z przyjemnością patrzę, jak się rozrastają (I bardzo się staram udawać, że nie widzę, że posadziłam je za ciasno i przydałoby się więcej doniczek. Stosujemy bowiem metodę kompromisu, co w tym przypadku oznacza godzenie upodobania do minimalizmu i eklektycznej mnogości w jedno. Efektem są na przykład nieliczne doniczki, za to z bogatym wnętrzem. O!).
Kwiatki to w ogóle osobny temat w moim życiu – przez wiele lat nie hodowałam ich wcale. Teraz mam całkiem sporo, ale raczej gustuję w niewielkich (wąskie parapety, specyficzny układ mieszkania i północno-wschodnia ekspozycja to warunki tylko dla wybranej roślinności). Doglądam, pielęgnuję, czytam o nich, sprawdzam. Uczę się na własnych błędach. Dużo im wybaczam… Nie wiem co prawda, co począć z aloesem, który z uroczego maluszka zamienił się w Obcego, który rozrasta się we wszystkich kierunkach i być może któregoś dnia postanowi nas zjeść… Póki co – przymykam oko. Pomyślę o tym jutro.

No właśnie – lato mnie nie rozpieszcza, ale zdarzają się jednak jakieś takie małe chwile letniej beztroski. Odnotować należy na przykład, że w ostatni weekend szukałam wyjścia z labiryntu w polu kukurydzy, a potem zrywałam sobie różne małe kwiatki i trawki, które następnie zasuszyłam. To są czynności, które naprawdę nie zdarzają mi się często. W sensie, że prawie nigdy. Choć na zrywanie kwiatków ochota mi rośnie. Mam bowiem na nie pomysł artystyczny.
Wczoraj natomiast odbyłam spacer w deszczu. I nic to, że przymusowy i krótki. Gdzieś tam w głowie zaczaiła się na chwilę taka beztroska i jakieś takie miłe deszczowe uczucie sprzed lat.

A w ogóle , to cholernie zmęczona jestem.
Odliczam dni do mini urlopu (7!).
I niezmiennie mam nadzieję, że to prawdziwe lato w tym roku dopiero nadejdzie.
A jak u Ciebie?

[Poniższa praca powstała jakiś czas temu i też skupiona jest na kwiatkach. Bardzo pragnęłam czegoś delikatnego, jasnego, ciepłego. Sięgnęłam nawet do trochę zapomnianego pudła z kwiatkami i użyłam takich, co zwykle mi ich szkoda, bo mam tylko po 1 sztuce i przecież szkoda użyć. Tak – wciąż jeszcze miewam takie idiotyczne opory… Całość oczywiście na hdf-kowej bazie od Artistiko]

Czytaj dalej „Nie do końca „Summer time”” →
Nie do końca „Summer time”

Follow the White Rabbit

anai, , , Zostaw komentarz

No więc pisałam ostatnio o takich nieco dłuższych projektach. Coraz większą przyjemność sprawia mi praca etapami, z dużą ilością czasu na przemyślenie kolejnych kroków. Już już chciałam napisać, że tutaj zaczęło się od królika, ale tak naprawdę zaczęło się od drewnianej ramy – całkiem sporej 23×33 cm, którą pokryłam bejcą… w grudniu! A potem przekładałam z miejsca na miejsce czekając aż przyjdzie mi na nią pomysł.

Królik – a w zasadzie zając – przyszedł później. Jak zapewne wiecie – od dłuższego czasu współpracuję z firmą @Artistiko, która jest producentem kształtek z hdf-u. Przeróżnych kształtek – są bazy, są dodatki, są napisy. Pojawiają się nowe kolekcje, nowe wzory. Ostatnio dużo było nowości wiosenno-wielkanocnych. A musicie wiedzieć, że mi z Wielkanocą nie jest jakoś szczególnie po drodze. Nie jest tu ona jakimś szczególnym wyjątkiem. Generalnie nie kręcą mnie tematy bardzo określone – śluby, komunie, chrzty, różnego rodzaju święta. Wyjątkiem może się zdawać Boże Narodzenie, ale wtedy też unikam raczej bardzo tradycyjnej czy kościelnej stylistyki, a skupiam się bardziej na zimowym klimacie. Zresztą grudzień to czas moich urodzin i staram się go celebrować na wiele sposobów (no… grudzień 2018 celebrowałam głównie leżąc w dziwnej pozycji, która była jedyną pozycją, w której nie bolał mnie kręgosłup, ale to już inna historia).

Ok. Zatem Wielkanoc to nie są moje klimaty – to mamy już ustalone. Ale – bardzo lubię szukać różnych dróg naokoło, ukrytych znaczeń, nieszablonowych rozwiązań. I tak sobie patrzyłam na tego wielkanocnego zajączka i patrzyłam i nawet przez chwilę miałam pomysł, żeby pójść z nim w taką słodziutką dziecięcą stylistykę – zajączek w pokoju dziecięcym na pewno wyglądałby uroczo…

Ale wyobraźnia poniosła mnie zupełnie gdzie indziej i tak wielkanocny zajączek stał się magicznym Białym Królikiem, a jego oprawa jest raczej mroczno-steampunkowa niż słodka. Ja jestem zadowolona bardzo i uwielbiam na niego patrzeć. Mój Ukochany zaś bardzo się z Pana Królika śmieje i choć docenia całokształt, to jednak do sypialni Pan Królik ma zakaz wstępu – bo strach byłoby się przy nim obudzić w nocy. Heh, przecież ja i tak nie wstawiam swoich prac do sypialni! Przynajmniej póki co…

Czytaj dalej „Follow the White Rabbit” →
Follow the White Rabbit

Z nowym rokiem!

anai, , Zostaw komentarz

Oj, długo mnie tu nie było…

Mam do pokazania jeszcze kilka grudniowych projektów (nieco już jakby przeterminowanych, bo święta już jakby minęły…). Ach, ileż ja w tym roku miałam planów, pomysłów, chęci! Chciałam przyozdobić mieszkanie na święta, naszykować dużo ozdób, bombki różne porobić, choć bombki do tej pory nie były nigdy moim klimatem. Nie do końca się udało. Najpierw cała moja para poszła w hurtową produkcję kartek świątecznych, a potem nagle się wszystkie plany posypały, bo zbuntował się mój kręgosłup. A jak do tego doszły inne komplikacje, to praktycznie przeleżałam w łóżku 3 tygodnie… I choć od kilku dni wracam już do żywych i nawet chodzę do pracy, to do pełni sił brakuje mi jeszcze sporo.

I takie przemyślenie mam – trzeba uważać, co się mówi na głos, bo ja jak przez mgłę pamiętam, że jakoś w listopadzie rzuciłam żartobliwie, że nie mogę się doczekać jakiejś choroby – bo chętnie sobie poleżę w naszej cudnej sypialni z widokiem na miasto… Cóż – widok jeszcze mi nie obrzydł na szczęście, ale chorowania i leżenia mam już zdecydowanie dość! Zwłaszcza że w tym czasie w zasadzie „przepadły” mi urodziny, święta i sylwester.

Ale! Podobno – co nas nie zabije, to nas wzmocni. A te gorsze chwile prawdopodobnie są właśnie po to, żeby podnieść się, otrzepać, koronę nałożyć i iść dalej z podniesioną głową. Zatem – tym bardziej w nowy rok chcę wejść z nową energią, nową odwagą i zapałem. I skoro już się okazało, że moje słowa mają taką „cudowną” moc sprawczą, to może należy ten fakt wykorzystać na ciekawsze marzenia i plany niż leżenie w łóżku…
A żeby samej sobie przypominać o tym, że marzyć warto, a jeszcze bardziej warto dążyć do marzeń spełniania – popełniłam sobie motywacyjną tabliczkę/zawieszkę do powieszenia nad biurkiem. Taką o:

Z nowym rokiem!

Fazy księżyca

anai, , , Zostaw komentarz

Są takie pomysły, które dojrzewają w głowie etapami. Zwłaszcza, gdy regularnie podlewane są sokiem inspiracyjnym rodem z Pinteresta.

Makatki.
Makatki zawieszone na patyku.
Inne ozdoby zawieszone na patyku.
Rewa, spacer, zbieranie patyków.
Księżyc.
Fazy księżyca.
Ozdoby ścienne z fazami księżyca.
Świąteczne nowości Artistiko.
Gwiazdki! Dużo gwiazdek!

Takim mniej więcej torem szedł mój umysł, zanim usiadłam do biureczka, aby sklecić sobie moją zawieszkę / ozdobę ścienną / dekorację. Dalej też nie było jeszcze wcale tak prosto, bo o ile w głowie już wszystko było ułożone, o tyle kwestie techniczne typu „jak zawiesić na niteczce kształtki z hdf-u, które nie mają dziurek”, albo „czemuż ach czemuż elementy zawieszone na niteczkach bardzo pragną się obracać i często prezentują swój tył zamiast przodu”…

Czymże jednak są trudności, gdy pomysł w głowie dojrzewał tygodniami czy miesiącami? Tylko i wyłącznie okazją do nauki i ulepszenia pomysł. Przecież to jasne, prawda?

No więc jest – moje własne niebo na patyku. Zamieszka w mojej części pracowni – jak tylko zdecyduję, gdzie dokładnie należy wbić gwoździk. Póki co – na potrzeby zdjęcia – zawieszałam je tymczasowo zdecydowanie za wysoko i oczywiście wcale a wcale nie ułatwiło mi to robienia zdjęcia…

Dużo się tam mieni i błyszczy i oczywiście lepiej to widać na żywo, niż na zdjęciach. Ale uwierz mi – efekt jest! I przede wszystkim – taka ozdoba jedyna o niepowtarzalna – ma fajną wartość sentymentalną.

Czytaj dalej „Fazy księżyca” →

Galeria