Jednym z moich postanowień na nowy rok życia jest większa otwartość na rzeczy pozornie „nie moje”. Takie trochę wyjście ze strefy komfortu. Przede wszystkim w kwestiach twórczych, ale nie tylko. I nie jest to w sumie postanowienie na siłę, a raczej naturalna potrzeba. Tak mi się coś poprzestawiało w głowie, że zapragnęłam zmian. Uwielbiam eksperymenty i poznawanie nowych technik, ale zwykle trzymam się tych, o których z góry wiem, że mi się spodobają, a raczej odrzucam te, które wymagają ode mnie jakiegoś wysiłku, a nie ma gwarancji, że przypadną mi do gustu. Nieco to skomplikowane…

Tak czy siak – aktualnie staram się mówić „TAK” przy okazjach, na które kiedyś zareagowałabym pewnie „może… sama nie wiem… w sumie to może być fajne, ale czy mam na to czas i ochotę?… nie… to chyba nie dla mnie”. W ciągu ostatnich 2-3 miesięcy wypróbowałam całkiem sporo nowych technik i materiałów. Wypróbowałam – to znaczy, że absolutnie nie jestem w nich ekspertem, ale dużą frajdę sprawia mi nauka.

I w sumie jednym z przejawów tej delikatnej zmiany w nastawieniu jest poniższy tag. Niby nie ma w nim nic takiego, czego bym nie próbowała wcześniej (a nie! przepraszam – wykorzystałam tu spontanicznie kupiony w Berlinie zestaw do lakowania – niby banał, przecież wiedziałam o co chodzi i nie ma w tym większej filozofii – a jednak nigdy wcześniej własnoręcznie tego nie robiłam) – nie ma tu jakichś nowych wyszukanych technik czy produktów. Ale są brązy i taki „starociowy” klimat – a to nie są do końca moje klimaty i w sumie raczej z rozmysłem ich unikam. Tutaj jednak sięgnęłam po nie celowo i bez bólu i postarałam się zrobić coś, co będzie mi się podobać. Udało się!
Tag powstał na wyzwanie „W starym stylu” na blog Zielonych Kotów, a ja mam takie opóźnienie z publikowaniem prac, że wyzwanie zdążyło się skończyć… Ale ale – jest już nowe wyzwanie – tym razem „Karnawałowy blask”, czyli teoretycznie dużo bardziej moje klimaty. Ale tu też postanowiłam nieco rozszerzyć swoje horyzonty i po pierwsze zrobiłam pierwszą w swoim życiu kartkę z shakerem (w sensie, że z takim okienkiem wypełnionym cekinami), a po drugie znów sięgnęłam po zestawienie kolorów nie do końca z mojej palety. No ale to już opowieść na inny raz.