Pozytywne magnesy + filmik!

anai, , , 1 Comment

Szaleństwo! Ostatni weekend minął mi bardzo pracowicie, bardzo kreatywnie i bardzo rozwojowo. Walczę ze wszystkimi swoimi lękami, obawami i wadami. No może nie ze wszystkimi na raz…

W każdym razie sprawa jest taka – zawzięłam się i nakręciłam filmik. Mój kanał na youtube od dawna świeci pustkami, a to, co było na nim kiedyś, dalekie jest w sumie od poziomu, jaki mi się marzy… Ale – małymi małymi kroczkami postanowiłam działać. Filmy powstały dwa. Kolejny być może pokażę za kilka dni… Być może… bo po raz pierwszy nagrałam coś z własnym głosem i tak bardzo jak jestem podekscytowana, tak bardzo się waham, wstydzę i kryguję… No zobaczymy. Czytaj dalej „Pozytywne magnesy + filmik!” →

Film

Zimowe miasteczko

anai, , 5 komentarzy

Pierwszy grudnia to już dobry moment na pokazanie zimowo-świątecznej kartki, prawda?
Scrapowy świat zwykle zaczyna produkcję kartek świątecznych wczesną jesienią – zwłaszcza osoby, które robią dużo prac na zamówienie… Ja rzadko robię prace na zamówienie, ale świąteczne kartki akurat mi się zdarza. Ale mimo wszystko zwykle staram się nie zaczynać przygotowań świątecznych przed grudniem.
Ta karteczka jednak powstała jeszcze w listopadzie – w ramach rozgrzewki. A poza tym jest chyba bardziej zimowa niż świąteczna. Czytaj dalej „Zimowe miasteczko” →

Obrazek

Kartkowe warsztaty w Gdyni!

anai, , , 6 komentarzy

Moja przygoda z papierowym rękodziełem zaczęła się 9 lat temu. Pamiętam dokładnie, jak poszukiwałam w internecie ładnych kartek świątecznych. Chciałam kupić coś wyjątkowego i wysłać do znajomych. I tak oto od kliknięcia do kliknięcia w internetowych galeriach z rękodziełem natknęłam się na kartki, które kompletnie mnie zachwyciły i zaczęłam poznawać całkiem nowe słowa – jak na przykład scrapbooking.

Były to czasy, kiedy profesjonalnych materiałów było w Polsce tyle co nic, inspiracji trzeba było szukać głównie na amerykańskich blogach, a kreatywność często skłaniała nas ku wykorzystywaniu kawałków tapet czy papierów do pakowania zamiast tych prawdziwych – „scrapowych”, amerykańskich.

Kartki świąteczne w 2007 roku zrobiłam sama. Byłam z nich dość dumna. Połączyłam różne materiały, różne techniki i wykorzystałam nawet prawie profesjonalne papiery – digi wydrukowane na kolorowej drukarce w firmie mojego ówczesnego chłopaka… Miałem też pierwsze „profesjonalne” narzędzia – zaokrąglacz brzegów i nitownicę z marketu budowlanego!
Dziś patrzę na ich zdjęcia z mieszanką nostalgii, zażenowania i rozbawienia…

Moje pierwsze „scrapowe” prace wyglądały tak: Czytaj dalej „Kartkowe warsztaty w Gdyni!” →

Kartkowe warsztaty w Gdyni!

Dlaczego nie umiem robić grudniowników?

anai, , , , 12 komentarzy

Ach, cóż to był za weekend! Pierwsze warsztaty z cyklu „Mixed-Media Glamour” za mną. Na Art in Town było cudownie! A potem jeszcze magiczna noc z wyjątkowymi kobietami. Ale – na relację przyjdzie czas jeszcze, a ja tymczasem szybciutko chciałam wspomnieć o temacie, który wcale nie jest dla mnie łatwy…

December Daily

…czyli tak zwany „Grudniownik”. Idea jest taka, że to taki album grudniowy – codzienne grudniowe zapiski, zdjęcia. Wiadomo – grudzień to taki czas wyjątkowy, dużo magii, ozdób, przygotowań świątecznych itp. Dla mnie grudzień to czas wyjątkowy podwójnie – bo jak się człowiek urodził dzień przed wigilią, to często jest tak, że ludzie w tym całym przedświątecznym rozgardiaszu zapominają (teraz w sumie łatwiej, bo fajsbuk podpowiada, ale przez większość życia miałam urodzinową traumę – znajomi albo zapominali, albo składali mi życzenia dzień po – „bo to jakoś tak w święta, nie?”), imprezy nie ma sensu robić, bo wszyscy zalatani, prezenty są dodatkowym niepotrzebnym finansowym obciążeniem i generalnie – no strasznie niefortunny to termin.
Więc tak – w grudniu cały świat się szykuje do świąt, a ja ukradkiem czerpię z tego ciepła i robię sobie potajemną celebrację przygotowania do urodzin. Czytaj dalej „Dlaczego nie umiem robić grudniowników?” →

Galeria

W żółtych płomieniach liści

anai, , , 15 komentarzy

jesiennie

W tym roku zdałam sobie sprawę z czegoś, co niby wiedziałam zawsze, ale jakoś nie nazywałam tego głośno – nie lubię października! Jakoś zawsze wydaje mi się najtrudniejszy. Listopad przynosi zwykle gorszą aurę, ale przecież niczego innego się po nim nie spodziewamy. Poza tym listopad kojarzy mi się miło z moim tatą. Listopad to już taki prawie grudzień.

A październik? To (przynajmniej dla mnie) najbardziej depresyjny miesiąc w roku. Już bez większych szans na ładną pogodę, ale człowiek jeszcze się nie przyzwyczaił, jeszcze ma w pamięci, że kilka tygodni wcześniej biegał w sandałkach i nie musiał się zastanawiać czy trzeba na grzbiet wciągnąć sweter, czy sama kurtka wystarczy. Październik to czas przejściowy. Nie lubię i już.

No dobrze, ale nie mogę przecież tak ciągle marudzić, że nie lubię jesieni… A jaki jest najlepszy sposób na oswojenie pory roku, za którą się nie przepada? 😉
Mój sposób to próba znalezienia jakichś plusów – mimo wszystko. Tej jesieni najchętniej zamykam się w domu. Ciepły kocyk, miękkie ubrana, światło świec, cynamon, imbir, cytrusy, ciepły kubek w dłoni. Wyciszenie 🙂

Czytaj dalej „W żółtych płomieniach liści” →

Galeria

Przestań słuchać smutnego klauna

anai, , , 19 komentarzy

watercolor_journal

Pisałam już wielokrotnie w różnych miejscach, że ważne są dla mnie emocje. Najważniejsze. Chcę czuć, chcę rozumieć skąd się te uczucia biorą, chcę wiedzieć, co na nie wpływa i jak sobie z nimi radzić. Które pielęgnować, a które wyciszać. Nie chcę ich zamykać kompletnie, udawać, że ich nie ma. Nie lubię sztuczności, gier i ciągłego udawania, że jest super.
Moje życie ma pełną paletę barw i mimo generalnej tendencji do optymizmu – mam we krwi całkiem sporą dozę smutku i melancholii. Od lat pracuję nad tym, żeby nie przejęły kontroli nad moim życiem i muszę powiedzieć, że nawet mi się to udaje.

Cukierkowo słodka ja?

Zdarza się czasem tak, że ktoś mi „zarzuca”, że moje prace są takie nazbyt optymistyczne. Że to takie sztuczne i na pokaz. Że przecież zawsze pojawiają się w nich cukierkowe teksty typu „jesteś zwycięzcą”, „jesteś wyjątkowa”, „celebruj życie”, „ciesz się chwilą”, „oh, jak bardzo bardzo zajebiste jest moje życie”… Czytaj dalej „Przestań słuchać smutnego klauna” →

Galeria

Warsztaty w Gdańsku!

anai, , , 1 Comment

Wspominałam niedawno, że w listopadzie na warszawskim Art in Town vol. II wystąpię w nowej roli – poprowadzę scrapowo-mediowe warsztaty. Ale! To dopiero początek tej nowej przygody.
Już tydzień później – w sobotę 26.11.2016 r. będzie można mnie spotkać na gościnnym warsztacie w gdańskiej Pracowni RetroDrobiazgi. Większość miejsc jest już zarezerwowana, ale jest szansa na drugą grupę. Jeśli więc mieszkasz w okolicach Trójmiasta i masz ochotę poscrapować pod moim czujnym okiem i nauczyć się mediowych sztuczek, które najczęściej wykorzystuję w swoich pracach – daj znać!

Warsztaty Gdańsk

Zapisz

Obrazek

Girls!

anai, , , , 24 komentarze

Post o dziewczynach zacznijmy może od tego, że od kilkunastu lat pracuję głównie z mężczyznami. I lubię ten stan. W zasadzie zawsze dobrze dogadywałam się z mężczyznami, ceniłam sobie ich opinie, opanowanie i pewność siebie. Zazwyczaj przyjaźniłam się też z byłymi – tak po ludzku, kumpelsku, na zasadzie, że skoro kiedyś byliśmy sobie bliscy, to czemu po rozstaniu mielibyśmy udawać, że już się nie znamy? Odnoszę czasem wrażenie, że moje znajomości z facetami są prostsze – mało w nich pretensji i obrażania. Za to rozmowy ciekawe i rzadko o przysłowiowej dupie Maryni.
Czasem natomiast źle znoszę duże skupiska kobiet. Nie zrozum mnie źle…

Uwielbiam kobiety!

Czemu wspomniałam o pracy? Bo to ma ogromne znaczenie! Spędzam tam przecież większość mojego dnia. Wyobraź sobie kilkanaście lat pracy bez żadnych personalnych dramatów w firmie, bez ploteczek, bez obgadywania, bez tworzenia obozów, bez gadania o kosmetykach, dzieciach, ciuchach. Kilkanaście lat pracy we względnej ciszy… Wiem, że brzmi to jakbym strasznie oczerniała kobiety, ale jest w tym pewna prawidłowość – po kilku latach pracy w męskim towarzystwie zaczęłam dostrzegać ogromną różnicę przy spotkaniach z babkami. A różnica te leży niestety często w decybelach… i w ilości wypowiadanych słów, które może niekoniecznie zawsze potrzebują być wypowiedziane.. Paskudne przerysowanie i stereotyp, prawda? Zdaję sobie z tego sprawę. Tak samo jak i z faktu, że sama jestem kobietą i nie są mi obce różne typowo babskie zachowania. Patrzę na siebie dość samokrytycznie. Czytaj dalej „Girls!” →

Galeria

Halo, jesień!

anai, , , , 27 komentarzy

2

Oj, jak mnie kusi, żeby znowu pomarudzić. Żeby się poskarżyć, jaka ta jesień niedobra, zła i paskudna… Analizowałam to ostatnio i wyszło mi, że zabrakło w tym roku takiego ładnego okresu przejściowego – takiej pięknej ciepłej jesieni idealnej na spacery po parku czy inne rzeczy, które robią normalni romantyczni ludzie…

Bo widzisz...

…ja w teorii jestem BARDZO romantyczna, a w praktyce – nie mogę sobie przypomnieć, kiedy ostatni raz byłam na spacerze, który nie służył przemieszczeniu się z punktu A do punktu B, tylko miał być atrakcją samą w sobie. Nie to, żebym nie spacerowała wcale. Nie jestem aż tak leniwa! Ale zawsze ten spacer ma jakiś cel – że chodźmy do kina, że chodźmy do knajpy, chodźmy zobaczyć, co jest za rogiem. Czytaj dalej „Halo, jesień!” →

Galeria

Wieczór na planecie Miłość

anai, , , , 43 komentarze

planeta

Czy Ty również masz tak, że taki październik, co w zasadzie wygląda jak listopad, a nastąpił praktycznie zaraz jakby po czerwcu, totalnie wyłącza Ci prąd?
Mnie trochę tak.

Miotam się...

Najchętniej bym spała, jadła, leżała pod kocykiem i generalnie trwała tylko w trybie stand-by… optymalnie tak gdzieś pewnie do marca – z ewentualną małą przerwą na końcówkę grudnia. Zapadnięcie w sen zimowy wydaje mi się nader kuszącą propozycją i jedynie obowiązki związane z pracą mnie przed tym powstrzymują. Pogoda mnie nie rozpieszcza, wciąż jest mi albo za zimno, albo za gorąco; nie przepadam za grubymi swetrami i warstwowym ubieraniem. Męczą mnie czapki i szaliki i zmiany temperatur przy wchodzeniu do sklepów czy środków komunikacji miejskiej. Zdecydowanie moim żywiołem są gołe nogi, balerinki i letnie sukienki.
Zdążyłam już tej jesieni rozchorować się paskudnie i wciąż jeszcze nie doszłam do siebie. Więc tak. Przesilenie jesienne na maksa i pragnę tylko leżeć w ciepełku i zużywać jak najmniej energii. Czytaj dalej „Wieczór na planecie Miłość” →

Obrazek